امیرحسین اله دادی
متولد: ۱۳۶۴، تهران
دانش‌آموخته کارشناسی ارشد آهنگسازی، دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا
شروع فعالیت موسیقی: از هشت سالگی با ساز پیانو
ـ آغاز به فعالیت رسمی آهنگسازی در ۱۸ سالگی از طریق همکاری با گروه کودک تلویزیون و ساخت موسیقی تئاتر برای کودکان.
ـ لیسانس نوازندگی پیانو از دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده هنر و معماری، زیر نظر استاد چیستا غریب گرگانی.
ـ آهنگسازی سه قطعه آتنال برای پیانو به عنوان پایان‌نامه دوره لیسانس با راهنمایی استاد کیاوش صاحب‌نسق.
ـ گذراندن دوره‌های تئوری موسیقی، سلفژ، تاریخ موسیقی و سبک‌شناسی موسیقی معاصر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون، مبانی موسیقی ایرانی و تحلیل ردیف، فرم و آنالیز و اصول آهنگسازی زیر نظر اساتید محترم: وارطان ساهاکیان، کیاوش صاحب‌نسق، محمدرضا تفضلی،آذین موحد،امیر اسلامی،فرید عمران، حسین مهرانی.
ـ نفر اول مرحله علمی و عملی کنکور کارشناسی ارشد سال ۱۳۹۰ در رشته آهنگسازی.
ـ کارشناس ارشد آهنگسازی از دانشگاه تهران، دانشکده هنرهای زیبا، با پایان‌نامه “بی‌گاه، گاه، ناگاه” (قطعه‌ای برای ارکستر و موسیقی الکترونیک بر مبنای تماتیزم ردیف موسیقی ایرانی) با راهنمایی استاد کیاوش صاحب‌نسق.
ـ آهنگسازی برای چندین تئاتر، فیلم کوتاه و فیلم بلند.
ـ برنده جایزه موسیقی از جشنواره تئاتر کودک ۱۳۹۱.
ـ برنده طرح جایگزین خدمت سربازی از بنیاد نخبگان.
ـ اجرای کنسرت‌های متعدد بداهه نوازی به همراه آنسامبل هنگام و آلبومی منتشر شده از این آنسامبل تحت عنوان “نوهنگام”.
ـ همکاری با آهنگسازان و گروه‌های مختلف به عنوان آهنگساز و نوازنده پیانو.
ـ فعالیت در زمینه آهنگسازی برای پیانو، آنسامبل‌های گوناگون و ارکستر.
ـ فعالیت در زمینه موسیقی الکترونیک و الکتروآکوستیک.
ـ آشنایی کامل با ردیف موسیقی ایرانی و آهنگسازی آثاری مبتنی بر تلفیق موسیقی معاصر غربی و موسیقی دستگاهی ایران.
ـ برگزاری کارگاه‌ها و مسترکلاس‌های گوناگون در تهران و شهرستان‌ها.
ـ بیش از ۱۰ سال سابقه تدریس پیانو و دروس تئوری موسیقی، هارمونی، کنترپوان، فرم و آنالیز، تاریخ موسیقی، سلفژ، مبانی موسیقی ایرانی، سازشناسی و آهنگسازی.
ـ سابقه سه سال تدریس دروس هارمونی و فرم و آنالیز در هنرستان موسیقی دختران.
مبانی عمومی و تخصصی
مبانی عمومی و تخصصی موسیقی، آمادگی برای کنکور لیسانس و ارشد موسیقی
واژه guitar در زبان انگلیسی، gitarre در آلمانی و guietare در فرانسوی همگی مشتق شده از واژه guitiarra در زبان اسپانیایی هستند که آن خود از واژه قیثاره در زبان عربی اندلسی مشتق شده‌است. این واژه نیز خود مشتق شده از واژه لاتین cithara است که نسبت آن به واژه κιθάρα kithara در یونانی باستان می‌رسد. این واژه یونانی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از واژه پارسی کهن سیه‌تار (سه‌تار) آمده‌است.[۱]
روایت‌های متفاوتی در مورد تاریخچه گیتار وجود دارد؛ عده‌ای بر این عقیده‌اند که گیتار از ایران سرچشمه گرفته‌است و عده‌ای نیز بر این نظرند که آن از سیتارای یونانی-آشوری (Greek Assyrian Cithara) که به وسیله رومی‌ها به اسپانیا آورده شده گرفته شده‌است. گیتار نتیجه تحول لوت در اروپا است. لوت نیز خود تحول یافته عود (به عربی العود = چوب) و بربط است. گفته می‌شود زریاب نامی عود را به اندلس آورد و از آن پس این ساز در اسپانیا و دیگر مناطق آسیا رایج شد.
در زمان حکومت اسلام در اسپانیا، این ساز توسط زریاب دارابگردی و چند تن از شاگردانش به اندلس برده شد. در آن زمان به گیتار، کیتارا یا قیتارا می‌گفتند و نام کنونی آن برگرفته از همین نام است. در واقع وجود پسوند تار در نام گیتار می‌تواند موید این باشد که گیتارسازی ایرانی است.
زریاب در ابتدا در اسپانیا شروع به آموزش گیتار کرد و مدرسه موسیقی خود را در زمان عباسیان در آندلس بنا کرد.
جد بزرگ تمام سازهایی که ما به عنوان کوردوفون از آن‌ها یاد کردیم یک کمان موسیقی است که تنها یک سیم ساده به دو سر آن متصل بوده‌است که با کشیدن و رها کردن سیم صدایی در کمان ایجاد می‌شده و این صدا به وسیله یک تقویت‌کننده صوت که به آن متصل بوده تقویت می‌شده‌است. ازآنجاکه این سیم تنها یک صدای ساده ایجاد می‌کرده برای داشتن چندین صدا ابتدا یک سیم دیگر و سپس چندین سیم به اندازه‌های کوتاه‌تر به کمان بسته شده و از این طریق چندین صدا تولید گردیده است. ازدیاد این سیم‌ها و افزوده شدن یک جعبه تشدید صوت منجر به اختراع چنگ کمانی (Harp Arquee) گردید. سپس‌سازی متشکل از مجموعه‌ای از سیم‌ها به نام لیر ظهور کرد که در آن سیم‌هایی به طول مساوی کار گذاشته شده بود.
