نیلوفر ثمینی
غیرفعالمتولد ۱۳۷۱
نیلوفر ثمینی فارغ التحصیل کارشناسی رشته‌ی موسیقی (نوازندگی پیانو) از دانشکده‌ی هنر و معماری دانشگاه آزاد
فراگیری پیانو در محضر اساتید آزاد حکیم‌رابط و رضا طاهری
گذراندن دوره ی مربیگری موسیقی با نگرش ارف شولورک آموزشگاه پارس
و دوره های پداگوژی موسیقی و سلفژ مکتب مجارستان با نرگس مهرابی
تدریس پیانو از سال ۹۳
نوازندگی آکاردئون از سال ۹۴ با سردار سرمست و مهرداد مهدی
تجربهی فراگیری آواز با وارش قوامی، ماکان اشگواری و مونا منوچهری؛ فراگیری مبانی موسیقی جز با سردار سرمست؛ کارگاه بداهه نوازی با ادیب قربانی؛ کارگاه بداهه‌نوازی بهنام ابوالقاسم؛
آکوردئون
آکوردئون یک ساز بادی شستی‌دار با سطح مورب متحرک در دو طرف و بدنه فانوسی است.[۱]
این ساز در اوایل قرن نوزدهم در اروپا اختراع شد و معمولاً در موسیقی محلی اروپا، آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی و روسیه مورد استفاده قرار می‌گیرد. قدیمی‌ترین نام این ساز هارمونیکا است که یک اسم یونانی بوده و به معنی هارمونی موسیقایی به کار برده می‌شده‌است.
آکوردئون ساز آلمانیِ مشهوری است که شهرت جهانی از نظر سادگی و لطافت صدا را به خود اختصاص داده‌است.[۱]
این ساز را نوازنده بین دو دست خود می‌گیرد که در میانهٔ آن، مجاری هوایی قرار دارند که با باز و بسته شدنشان توسط نوازنده صدا تولید می‌شود. در یک سمت صفحه‌کلید کوچکی تعبیه شده‌است که کلیدهای آن وظیفه کنترل ورود هوا به مجاری را دارند و در سمت دیگر جعبه طنین قرار دارد که معمولاً آن نیز دکمه‌های مخصوص خود را دارد.
بدنه چین‌دار آکوردئون مانند دَم آهنگران است. چون دو سر دم را با دو دست از هم دور کنند هوا وارد می‌شود، و چون نزدیک سازند هوا با فشار از آن خارج می‌شود. صدایی که از آکوردئون بیرون می‌آید به وسیله باریکه‌های فلزی به نام زبانه ساخته می‌شود، بدین ترتیب که، جریان یافتن هوا در دم زبانه‌های ساز را به ارتعاش درمی‌آورد و به عقب و جلو می‌راند. به عبارت دیگر جریان هوا زبانه‌ها را مرتعش می‌کند. هر یک از این زبانه‌ها چون به ارتعاش درآید صوتی مخصوص به خود خارج می‌کند. زبانه‌ها به شستی‌های متصل است که بر بدنه آکوردئون روی جعبه طنین قرار گرفته‌اند. نوازنده در ضمن بازکردن و بستن دَم، با انگشتان خود شستی‌ها را فشار می‌دهد و نواهای گوناگونی می‌نوازد. کنسرتینا یک نوع آکوردئون ساده است. این ساز نزد دریانوردان رواج بسیار داشت.[۲]