کیمیا امین‌زاده
فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته نوازندگی ساز جهانی (پیانو) دانشگاه هنر تهران با رتبه ممتاز
فارغ التحصیل مقطع کارشناسی در رشته نوازندگی ساز جهانی (پیانو) از دانشگاه هنر تهران با رتبه ممتاز
فارغ التحصیل هنرستان عالی موسیقی تهران در رشته نوازندگی ساز پیانو
فراگیری پیانو از سال ۱۳۸۳ تحت نظر اساتید :کلارا بوکوچاوا، گاگیک بابایان، امیرحسین رمضانی،
ساسان محبی
هارمونی، فرم، آهنگسازی و بداهه نوازی (آموزش خصوصی) تحت نظر کیاوش صاحب نسق
سلفژ (آموزش خصوصی) : سیاوش روشن، امیرحسین اله دادی
– اجرای کنسرت های متعدد در سفارت های روسیه و ایتالیا
– اجرای کنسرت های متعدد در کنسرواتوار تهران
– شرکت در دومین دوسالانه پیانو –دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران – ۱۳۸۵
– اجراهای متعدد در دانشگاه هنر تهران – ۱۳۹۵ تاکنون
– آکومپانیست دانشگاه هنر تهران – ۱۳۹۵ تا کنون
– اجرای کنسرت بعنوان تک نواز و آکومپانیست –خانه هنرمندان ایران – ۱۳۹۶
– اجرای کنسرت بعنوان تک نواز –کنسرواتوار دولتی فورارل برگ اتریش – ۲۰۱۸
– پیانیست گروه کر شهر تهران به رهبری مهدی قاسمی –۱۳۹۷
– آکومپانیست هنرستان موسیقی دختران – ۱۳۹۸
– آکومپانیست جشنواره جوان – تاالر رودکی – ۱۳۹۸ – ۱۳۹۹
– اجرای کنسرت در تالار رودکی – ۱۴۰۱
– اجرای کنسرت معاصر – ۱۴۰۲
– کارگاه تخصصی نوتاسیون معاصر : اساتید : کارن کیهانی، احسان صبوحی، لیلا رمضان، آرش
عباسی و علیرضا فرهنگ –۱۳۹۴
– مسترکلاس آهنگسازی فیلم: ساسان محبی –۱۳۹۵
– مسترکلاس پیانو : تحت نظر پروفسور گرهارد فیلهابر و اخذ دو مدرک از کنسرواتوار دولتی
فورارل برگ اتریش –۲۰۱۸
– مسترکلاس پیانو : تحت نظر استاد رافائل میناسکانیان –دانشگاه هنر تهران – ۱۳۹۷
سابقه ی تدریس:
– مدرس سابق پیانو هنرستان عالی موسیقی تهران
– تدریس پیانو در مدرسه موسیقی رنگاهنگ
پیانو
پیانو یکی از سازهای صفحه‌کلیددار و مشهورترین آن‌ها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکش‌هایی با سیم‌های فلزی آن در داخل جعبه چوبی تولید می‌شود. این چکش‌ها در اثر فشرده شدن کلیدها (کلاویه‌ها) به حرکت در می‌آیند. سیم‌های پیانو به صفحه‌ای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شده‌اند که نقش تقویت‌کنندهٔ صدای آن‌ها را دارد.
پیانو بالاترین دامنه صوتی را در بین ساز های معمول (به جز ارگ کلیسا) دارد، به طوریکه در شکل فعلی‌اش به‌طور معمول حدود هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانس‌هایی از حدود ۲۷ تا ۴۱۸۶ هرتز می‌باشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید حدود پنج اکتاو و بهترین خواننده‌ها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو هستند.
پیانو را بارتولومئو کریستافوری در حدود سال ۱۷۰۰ میلادی در شهر پادووای ایتالیا اختراع کرد.[۲][۳] اما اختراع جدید کریستافوری تا حدود یک دهه تقریباً ناشناخته ماند تا اینکه در سال ۱۷۱۱ یک نویسنده ایتالیایی مقاله‌ای دربارهٔ آن نوشت که بعدها به آلمانی ترجمه و به صورت گسترده منتشر شد. این مقاله شامل دیاگرام مکانیزم پیانو نیز بود و اکثر سازندگان بعدی پیانو کار خود بر اساس این مقاله شروع کردند. قبل از اختراع پیانو از سازی قدیمی‌تر به نام هارپسیکورد (Harpsichord) استفاده می‌شد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه زدن به کلیدها صدایی نرم‌تر ایجاد کند، یا با ضربات محکم‌تر صدایی درشت‌تر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد. پیانوهای اولیه ظاهر و صدایی شبیه به هارپسیکورد داشتند و در واقع مخترع پیانو یک هارپسیکورد ساز بود که در تلاش برای ارتقاء مکانیزم هارپسیکورد بود تا این ساز قادر به تولید صدا با شدت های گوناگون باشد اما در نهایت با مورد توجه قرار گرفتن هارپسیکورد جدید این ارتقاء منجر به ایجاد ساز جدیدی شد که پیانو فورته نام گرفت و به مرور زمان به شکل امروزی پیانو در آمد و آنچه که ما امروزه به عنوان پیانوی مدرن می شناسیم از اواسط قرن نوزدهم ظاهر شده‌است.